به گزارش خبرگزاری «حوزه» از مشهد، آیت‌الله سید جعفر سیدان، در سلسله جلسات دینی که در منزل ایشان دایر می‌شود، با اشاره به اینکه تقوا کلید استواری است، اظهار کرد: انسان متقی در حالات مختلف محکم و استوار است و خلافی مرتکب نمی شود، از این رو هیچ گونه بیم و هراسی در وجود او راه ندارد.

استاد حوزه علمیه خراسان تصریح کرد: ناراحتی های دنیوی و خوف‌های موقت برای هر فرد یپیش می آید در واقع انسان متقی بیم و ناراحتی حقیقی ندارد.

وی با اشاره اینکه انسان متقی در عین حال که از امکانات مادی استفاده می‌کند اما به هیچ کدام دل نمی‌بندد، خاطرنشان کرد: افراد زاهد اهل دنیایند، اما به گونه ای زندگی می کنند که گویا اهل دنیا نیستند، از علایقی که مردم را اسیر و بیچاره کرده است، در امان هستند و کارهایشان بر اساس بصیرت است.

آیت‌الله سیدان متذکر شد: انسان باید عمر خود را در جهت حقایق ارزنده، کمالات روحی، علم و عملی ماندگار و باقی صرف کند و نفسش را در صداقت و تواضع و سایر کمالات رشد دهد، البته مال دنیا به اندازه رفع نیاز خوب است اما نباید خیالات انسان همیشه معطوف به آن باشد زیرا آن ها زائل شدنی هستند.

وی با اشاره به این فراز مناجات امام سجاد(ع) «أسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلِّ لَذَّة بِغَیْرِ ذِکْرِکَ» عنوان کرد: این عبارت دو معنا دارد؛ معنای اول این که از هر لذتی که ذکر تو در آن نیست استغفار می کنم و معنای دوم که بسیار بزرگ تر و عجیب تر است این که از هر لذتی غیر از ذکر تو تقاضای استغفار دارم.

موضع‌گیری صحیح، در گروِ شناخت درست است

استاد حوزه علمیه خراسان بیان کرد: تا زمانی‌که چیزی را به درستی نشناسیم نمی توانیم در برابر آن موضع گیری درستی داشته باشیم و این اصل در ارتباط با دنیا نیز صادق است؛ کسی که دنیا را فهمیده و شناخته از تمام عمر خود بهتر بهره برداری کرده و به آن دل نمی بندد.

وی به این فراز «فَإِنَّ تَقْوَى اللَّهِ مِفْتاحُ سَدادٍ، وَ ذَخِیرَةُ مَعادٍ» از خطبه 221 نهج البلاغه اشاره و مطرح کرد: خداوند همه شئون دنیا را متاع قلیل توصیف کرده است و از روز قیامت به عظمت یاد می کند طوریکه مادر با همه احساساتش، حتی فرزند خود را فراموش می کند.

آیت‌الله سیدان با اشاره به «قُرَّةُ عَیْنِهِ فِیمَا لاَ یَزُولُ، وَ زَهَادَتُهُ فِیمَا لاَ یَبْقَ» از خطبه متّقین امیرمؤمنان(ع) ابراز کرد: روشنی چشم انسان متقی در ارتباط با چیزهایی است که خوبی آن فناناپذیر است و بقا دارد، بنابراین سراغ لذت‌های موقت و فانی نمی رود و همتش بر این است که از بازار زندگی زاد و توشه بادوامی کسب کند.

313/28